Bend ne demektir?

Bend:
f. Bağlanan. Bağlanmış.
* Bağ. Boğum. Mafsal.
* Su bendi. Baraj.
* Gam. Gussa.
* Mekir.
* Hile.
* Mülâhaza. Fıkra. Madde.
* Aldatmak.
* Birisini emri altına almak, bendetmek.
* Edb: Baştan sona kadar aynı vezinli bir çok parçalardan meydana gelen ve kısım kısım gazel tarzında kafiyeleri değişen manzûmelerin her bir parçası. (Bak: Terkib-i bend)


Bende:
f. Bağlanmış olan. Köle. Esir. Hizmetçi. Hizmetkâr. Kul.


Bendegâne:
Hizmetçi gibi. Bağışlanmışçasına.


Bendegî:
Kölelik. Hizmetçilik.
* Ubudiyyet, kulluk.

Bendeyân:
Hizmetçiler. Kullar.
* Mensuplar.

Bendezâde:
f. Köle çocuğu.
* Mc: Çocuğunu onun kölesi yerinde tutup mütevâzi muâmelede bulunan.


K:Yeni Lûgat