On dört asır evvel yine bir böyle geceydi,
Kumdan ayın ondördü bir öksüz çıkıverdi,
Lakin o ne hüsrandı ki hissetmedi gözler,
Halbuki kaç bin senedir bekleşmedelerdi!
Nerden görecekler göremezlerdi tabi;
Bir kere zuhur ettiği çöl en sapa yerdi,
Bir kere de ma'mure-i dünya(imar edilmesi)o zamanlar,
Buhranlar içindeydi bugünden de beterdi.
Sırtlanları geçmişti beşer yırtıcılıkta,
Dişsiz mi bir insan onu kardeşleri yerdi!
Fevza(anarşi) bütün afakını sarmıştı zeminin,
Salgındı bütün şark'ı yıkan tefrika derdi,
Derken büyüyüp kırkına gelmişti ki öksüz,
Bağlarda gezen kanlı ayaklar suya erdi.
Bir nefhada(anda)kurtardı insanlığı o masum,
Bir hamlede kayserleri kisraları serdi,
Aczin ki,ezilmekti bütün hakkı ,dirildi,
Zulmün ki,zeval(sona erdi) aklına gelmezdi geberdi,
Alemlere Rahmetti evet şer-i mübini(doğru yolu),
Şehbalini adl(kıtlık içinde) isteyenin yurduna gerdi,
Dünya neye sahipse onun vergisidir hep;
Medyun(borçlu)O'na cemiyeti medyun O'na ferdi.
Medyundur o masuma bütün bir beşeriyyet,
YA RABB! BİZİ MAHŞERDE BU İKRAR İLE HAŞRET.
Mehmet Akif Ersoy
Kumdan ayın ondördü bir öksüz çıkıverdi,
Lakin o ne hüsrandı ki hissetmedi gözler,
Halbuki kaç bin senedir bekleşmedelerdi!
Nerden görecekler göremezlerdi tabi;
Bir kere zuhur ettiği çöl en sapa yerdi,
Bir kere de ma'mure-i dünya(imar edilmesi)o zamanlar,
Buhranlar içindeydi bugünden de beterdi.
Sırtlanları geçmişti beşer yırtıcılıkta,
Dişsiz mi bir insan onu kardeşleri yerdi!
Fevza(anarşi) bütün afakını sarmıştı zeminin,
Salgındı bütün şark'ı yıkan tefrika derdi,
Derken büyüyüp kırkına gelmişti ki öksüz,
Bağlarda gezen kanlı ayaklar suya erdi.
Bir nefhada(anda)kurtardı insanlığı o masum,
Bir hamlede kayserleri kisraları serdi,
Aczin ki,ezilmekti bütün hakkı ,dirildi,
Zulmün ki,zeval(sona erdi) aklına gelmezdi geberdi,
Alemlere Rahmetti evet şer-i mübini(doğru yolu),
Şehbalini adl(kıtlık içinde) isteyenin yurduna gerdi,
Dünya neye sahipse onun vergisidir hep;
Medyun(borçlu)O'na cemiyeti medyun O'na ferdi.
Medyundur o masuma bütün bir beşeriyyet,
YA RABB! BİZİ MAHŞERDE BU İKRAR İLE HAŞRET.
Mehmet Akif Ersoy
