Suların aydınlığında susuzluktan bir izdir,
Ufkunda bulutların ağladığı Kerbela.
Göz yaşları bir sevdada gizlidir,
Hüseyin’in sevdasına tebessümü Kerbela.
Gülümsüyor mavi bir ay ışığında melekler,
Yıldızlardan bir sırattır Kerbela.
Yüzünde demet demet tebessümler,
Muhammed’in Huseyin’i beklediği, Miraç’tır Kerbela.
Karanlığın saklanıp durduğu sahralarda,
Yağmur duasına çıkmış Rugeyye’dir Kerbela.
Ölüm yüklü bulutların çöktüğü semalarda,
Fırat’ın cehenneme aktığı yer Kerbela.
Bir sevdanın kanatlanıp uçtuğu mevlasına,
Hürriyetin zincirleri kırdığı yer Kerbela.
Perişan oldu Yezit, boğuldu Fırat’ta,
Hüseyin’in kanıyla yazdığı destandır Kerbela.
Simsiyah bir ihanetti utancın pençesinde,
Yalnızlığa terk edilmiş canlardı Kerbela.
Kanla bile sönmeyen bir alevdi yüreklerde,
Hüseyin’e siper olmuş Askar’dı Kerbela.
Çöllerde inancın filizlenip boy verdiği,
Kasım’ın bezendiği toy otağı Kerbela.
Ölümün kızıl kanla nağmeler işlediği,
Bir sevdanın dillenip öldüğü yer Kerbela.
Çöllerin feryat edip şaha kalktığı mahşer,
Kılıçların yas tutup ağladığı Kerbela.
Demet demet bir aşk için ağlayan güller,
Bir sevdanın adıdır, adıdır Kerbela.
Dillenmemiş bir aşkın vardığı yer sevdasına,
Güllerin kırmızıya doyduğu renk Kerbela.
Ölüm cemresini düşürünce sulara,
Abbas’ın kanatlanıp düştüğü yer Kerbela.
Habib MERT
Ufkunda bulutların ağladığı Kerbela.
Göz yaşları bir sevdada gizlidir,
Hüseyin’in sevdasına tebessümü Kerbela.
Gülümsüyor mavi bir ay ışığında melekler,
Yıldızlardan bir sırattır Kerbela.
Yüzünde demet demet tebessümler,
Muhammed’in Huseyin’i beklediği, Miraç’tır Kerbela.
Karanlığın saklanıp durduğu sahralarda,
Yağmur duasına çıkmış Rugeyye’dir Kerbela.
Ölüm yüklü bulutların çöktüğü semalarda,
Fırat’ın cehenneme aktığı yer Kerbela.
Bir sevdanın kanatlanıp uçtuğu mevlasına,
Hürriyetin zincirleri kırdığı yer Kerbela.
Perişan oldu Yezit, boğuldu Fırat’ta,
Hüseyin’in kanıyla yazdığı destandır Kerbela.
Simsiyah bir ihanetti utancın pençesinde,
Yalnızlığa terk edilmiş canlardı Kerbela.
Kanla bile sönmeyen bir alevdi yüreklerde,
Hüseyin’e siper olmuş Askar’dı Kerbela.
Çöllerde inancın filizlenip boy verdiği,
Kasım’ın bezendiği toy otağı Kerbela.
Ölümün kızıl kanla nağmeler işlediği,
Bir sevdanın dillenip öldüğü yer Kerbela.
Çöllerin feryat edip şaha kalktığı mahşer,
Kılıçların yas tutup ağladığı Kerbela.
Demet demet bir aşk için ağlayan güller,
Bir sevdanın adıdır, adıdır Kerbela.
Dillenmemiş bir aşkın vardığı yer sevdasına,
Güllerin kırmızıya doyduğu renk Kerbela.
Ölüm cemresini düşürünce sulara,
Abbas’ın kanatlanıp düştüğü yer Kerbela.
Habib MERT
