Çık da Seyret Şiiri
Çık da, bir seyret dışarda, her tarafın rengini,
Kudret-i Hakkın cihanda, görünen âhengini!
Bir temiz kan, bir yeşil can, yağdırıp kudret, yere,
Yemyeşil olmuş her tepe, neşelenmiş dağ, dere.
En kısır toprak doğurmuş, emzirir birçok nebat,
Fışkırır bir damlacık ottan, tutup sıksan, hayat!
Dün kemikten daha katı idi, her çıplak fidan,
Bak, ne sağlam kan bugün, her birisinden damlayan!
Dün uykudaydı belli, milyarlarca canlı teni,
Silkinip kalkmış yataktan, elbiseler hep yeni.
Dün ne matemdeydi âlem, yer mahzun, gökler mahzun,
Şimdi, sevinçten her bitki gülmekte uzun uzun.
İşlemiş kırlarda yer yer, Allahın kudret eli,
Yalnız söylemekle olmaz, bir gidip de görmeli.
Öyle amma, gördüğüm binbir hikmetin tersine,
Bende hâlâ, zevke benzer, duygu yok asla yine.
Bir değil, yüzbin baharlar gökten indirseydi Hak,
Öyle kararmış ki kalbim, nerde birşey anlamak?
Dem çeker bülbül, beynimde benim, baykuşlar öter.
Ne bu sersemlik, eyvah, bana neler olmuş neler?
Bir tanıdık yok, hayalim konsa, en bildik yere,
Cedlerin ruhu ağlıyor, din düşmüş, yâd ellere.
Atom, füze lafı yok, yalnız (dinde reform) sesi,
iktisat, teknik düşünmez, bir dinsizlik hevesi.
Ahlâksızın, hayâsızın, zulmün dinde yok yeri,
Reform ister, bunun için ırz düşmanı serseri.
Duygusuz olmak kadar dünyada büyük dert yok,
Öyle salgınmış ki melun kurtulan bir fert yok.
Fende yüksek olsa da, dini bozulmuş bir millet,
Çok baskı yapılsa da, yaşamaz, mahvolur elbet.
Ey ölüm hâlindeki, topraklara hayat veren!
Nimete küfran da etsek imanın zafı neden?
Bir hâlim yok, bilirim şayan olan ihsanına,
Ah, yükselsem de, bir düşsem, senin dâmânına!
Bir esim ister, kımıldanmak için, canlar bugün,
Bir nesim olsun ilâhî, canlansın kanlar bugün,
İlkbaharın ruhu etsin, bir de bizlerden zuhur,
Yoksa artık, Sûr-i isrâfil’e mi kaldı nüşûr!
Tam ilmihâl Seâdet-i Ebediyye S.606
Çık da, bir seyret dışarda, her tarafın rengini,
Kudret-i Hakkın cihanda, görünen âhengini!
Bir temiz kan, bir yeşil can, yağdırıp kudret, yere,
Yemyeşil olmuş her tepe, neşelenmiş dağ, dere.
En kısır toprak doğurmuş, emzirir birçok nebat,
Fışkırır bir damlacık ottan, tutup sıksan, hayat!
Dün kemikten daha katı idi, her çıplak fidan,
Bak, ne sağlam kan bugün, her birisinden damlayan!
Dün uykudaydı belli, milyarlarca canlı teni,
Silkinip kalkmış yataktan, elbiseler hep yeni.
Dün ne matemdeydi âlem, yer mahzun, gökler mahzun,
Şimdi, sevinçten her bitki gülmekte uzun uzun.
İşlemiş kırlarda yer yer, Allahın kudret eli,
Yalnız söylemekle olmaz, bir gidip de görmeli.
Öyle amma, gördüğüm binbir hikmetin tersine,
Bende hâlâ, zevke benzer, duygu yok asla yine.
Bir değil, yüzbin baharlar gökten indirseydi Hak,
Öyle kararmış ki kalbim, nerde birşey anlamak?
Dem çeker bülbül, beynimde benim, baykuşlar öter.
Ne bu sersemlik, eyvah, bana neler olmuş neler?
Bir tanıdık yok, hayalim konsa, en bildik yere,
Cedlerin ruhu ağlıyor, din düşmüş, yâd ellere.
Atom, füze lafı yok, yalnız (dinde reform) sesi,
iktisat, teknik düşünmez, bir dinsizlik hevesi.
Ahlâksızın, hayâsızın, zulmün dinde yok yeri,
Reform ister, bunun için ırz düşmanı serseri.
Duygusuz olmak kadar dünyada büyük dert yok,
Öyle salgınmış ki melun kurtulan bir fert yok.
Fende yüksek olsa da, dini bozulmuş bir millet,
Çok baskı yapılsa da, yaşamaz, mahvolur elbet.
Ey ölüm hâlindeki, topraklara hayat veren!
Nimete küfran da etsek imanın zafı neden?
Bir hâlim yok, bilirim şayan olan ihsanına,
Ah, yükselsem de, bir düşsem, senin dâmânına!
Bir esim ister, kımıldanmak için, canlar bugün,
Bir nesim olsun ilâhî, canlansın kanlar bugün,
İlkbaharın ruhu etsin, bir de bizlerden zuhur,
Yoksa artık, Sûr-i isrâfil’e mi kaldı nüşûr!
Tam ilmihâl Seâdet-i Ebediyye S.606
