Doğmazdı kalbe iman, inmezdi arza Kur’ân,
Meçhul olurdu esmâ, Levlâke yâ Muhammed!
Matem tutardı gökler, gülmezdi hiç melekler,
Mahzundu Arş-ı A’lâ, Levlâke yâ Muhammed!
Feyzinle güldü âlem, gufrâna erdi âdem,
Ağlardı belki hâlâ, Levlâke yâ Muhammed!…
Sayende erdi insan tevhide, yoksa putlar,
Mabûd olurdu -hâşâ- Levlâke yâ Muhammed!..
Şefkatli annesinden öksüz kalan yetime,
Benzerdi sanki eşyâ, Levlâke yâ Muhammed!..
Gün görmeden baharlar, sislerle örtülürdü,
Zindan olurdu dünya, Levlâke yâ Muhammed!..
Tılsımlı gölgelerden bin bir çeşit ziyadan,
Mahrum olurdu dünya, Levlâke yâ Muhammed!..
İnler dururdu sesler, her nağme hıçkırıktı;
Tutmuştu Arşı şekva, Levlâke yâ Muhammed!..
Dünyada tek hakikat uğrunda can verenler,
Bulmazdı derde kimya, Levlâke yâ Muhammed!..
Al kan, figan içinde te’yid ederdi zulmü;
Binlerle kanlı sehpa, Levlâke yâ Muhammed!..
.
Ali Ulvi Kurucu
