İYİLİĞİ EMRETME, KÖTÜLÜKTEN SAKINDIRMA GÖREVİ
Bir Kur’an kavramı olan el-emr-i bi’l-ma’ruf ve’n-nehyi an’il-münker; “iyiliği emretmek ve kötülükten sakındırmak” anlamına gelir. Bütün peygamberlerin ortak görevi olan bu husus, iyiliğin yaygınlaştırılıp çoğaltılması, kötülüklerin yasaklanması yoluyla toplumun ıslahını esas alır.
Kur’an’-ı Kerim’de bu konuda; "Sizden, hayra çağıran, iyiliği emreden, kötülükten meneden bir topluluk bulunsun. İşte kurtuluşa erenler onlardır." (Âl-i İmrân, 3/104) buyurulmaktadır. Dinimiz böylece, kötülüğün yeryüzünden kaldırılıp yerine iyilik ve adaletin hakim olmasını hedef alır. Ancak, “iyiliği anlatma ve kötülükten menetme”nin yapılış şekli önem arz etmektedir.
Yüce Allah, Hz. Musa ve Harun’u (a.s.) Fir’avn’ı davet etmeye gönderirken bile onlara: “Ona yumuşak söz söyleyin.” (Taha, 20/44) diye hitab etmektedir. Çünkü yumuşak söz, karşı tarafın kin ve öfkesini tahrik etmez, kibir ve gurur hislerini uyandırmaz.
Hz. Peygambere hitaben de; “Allah’ın rahmeti sayesinde sen onlara karşı yumuşak davrandın!
Şayet kaba, katı yürekli olsaydın, onlar senin etrafından dağılıp giderlerdi.” (Al-i İmran, 3/159) buyurulmaktadır. Burada esas olan, bu görevin ilim ehli tarafından sabır ve yumuşaklıkla yerine getirilmesidir.
