Esef: Hüzün, gam, nedamet, pişmanlık. Daralmak. Elden çıkan bir şey için hâsıl olan üzüntü. Esefâ: Vâ esefâ! Eyvah, yazık! Esef-han: f. Acıyan, merhamet eden, şefkat eden, esef eden. Esef-nak: f. Hüzünlü, acıklı, esefli. K:Yeni Lûgat
