Eyüp Sultanı Ziyaret
Babam, yılda birkaç kere, beni Hazret-i Hâlid'i ziyaret etmek üzere Eyüp Sultan'a götürürdü. Doğduğum zaman beni o büyük zatın mâneviyatına bağlamışlar, ismimi de Hâlid koymuşlar. Her ziyaretimizde hacet penceresinden duâ eder, fukaraya sadaka dağıtırdık. Türbenin içine girdiğim zaman, kalbime tatlı bir huzur gelirdi... Şu anda kendimi, o çocukluğumda, Eyüp Sultan Câmii'nin avlusunda görür gibiyim. Şadırvanda abdest tazeleyenlerin etrafında, namaz saatini bekleyerek toplanmış olan ne muhteşem bir kalabalık vardı. Zengin, orta hâlli, fakir, herkes birbirine halka olmuş gibi idi. Kadınlar hacet penceresinde duâ etmek için sıra beklerler, kurban kestiren erkekler de, zembiller içinde getirdikleri etleri câmiin dışında fukaraya dağıtırlardı. Biz, çocuklar da, leylekleri hayran hayran seyreder, güvercinlere avuç avuç yem atardık.
Ya şimdi? Yine aynı kandil günü câmi ve türbeyi ziyarete gitmiştim. Avlu, Ramazanlarda, Cuma günlerinde olduğu gibi öyle kalabalıktı ki, iğne atsan yere düşmeyecek. Yine şadırvandan akan sular, yine güvercinler, yine leylekler ve koşuşan çocuklar. Bu gelenek devam da, yalnız bir farkla: Câminin karşısında sayısız lüks otomobiller sıralanmıştı. Yoldan gelip geçenler bu kuyruklu, pırıl pırıl ve mağrur şoförlü arabalara hayretle bakmakta idiler.
Annem, babam, teyzem, kardeşim Mâide, yengem, büyük annelerim ve dedem, hepsi Eyüp Sultan Câmii ve türbesinin yukarısındaki tepede, bir asırlık mezarlıkta yatıyorlar. Her ziyaretimde Hazret-i Hâlid'in türbesi üstünden uçan kuşların bu aile mezarlığı üstünden de geçtiklerini düşündüm. Demek ki, birçok mezarlıktaki gibi, ziyaretçileri her gün bu kuşlar... Ahmet Hâşim'in sevdiği leylekler.... Onlar da ne kadar vefalı!..
Hâlit Fahri Ozansoy-1920
Babam, yılda birkaç kere, beni Hazret-i Hâlid'i ziyaret etmek üzere Eyüp Sultan'a götürürdü. Doğduğum zaman beni o büyük zatın mâneviyatına bağlamışlar, ismimi de Hâlid koymuşlar. Her ziyaretimizde hacet penceresinden duâ eder, fukaraya sadaka dağıtırdık. Türbenin içine girdiğim zaman, kalbime tatlı bir huzur gelirdi... Şu anda kendimi, o çocukluğumda, Eyüp Sultan Câmii'nin avlusunda görür gibiyim. Şadırvanda abdest tazeleyenlerin etrafında, namaz saatini bekleyerek toplanmış olan ne muhteşem bir kalabalık vardı. Zengin, orta hâlli, fakir, herkes birbirine halka olmuş gibi idi. Kadınlar hacet penceresinde duâ etmek için sıra beklerler, kurban kestiren erkekler de, zembiller içinde getirdikleri etleri câmiin dışında fukaraya dağıtırlardı. Biz, çocuklar da, leylekleri hayran hayran seyreder, güvercinlere avuç avuç yem atardık.
Ya şimdi? Yine aynı kandil günü câmi ve türbeyi ziyarete gitmiştim. Avlu, Ramazanlarda, Cuma günlerinde olduğu gibi öyle kalabalıktı ki, iğne atsan yere düşmeyecek. Yine şadırvandan akan sular, yine güvercinler, yine leylekler ve koşuşan çocuklar. Bu gelenek devam da, yalnız bir farkla: Câminin karşısında sayısız lüks otomobiller sıralanmıştı. Yoldan gelip geçenler bu kuyruklu, pırıl pırıl ve mağrur şoförlü arabalara hayretle bakmakta idiler.
Annem, babam, teyzem, kardeşim Mâide, yengem, büyük annelerim ve dedem, hepsi Eyüp Sultan Câmii ve türbesinin yukarısındaki tepede, bir asırlık mezarlıkta yatıyorlar. Her ziyaretimde Hazret-i Hâlid'in türbesi üstünden uçan kuşların bu aile mezarlığı üstünden de geçtiklerini düşündüm. Demek ki, birçok mezarlıktaki gibi, ziyaretçileri her gün bu kuşlar... Ahmet Hâşim'in sevdiği leylekler.... Onlar da ne kadar vefalı!..
Hâlit Fahri Ozansoy-1920
