Bir lokma için gittim gurbet ellere
Eğer dönmez isem gel vur beni sevdiğim
Eğer senden başka bakarsam başka güllere
Al beni kor alevlerde sen yak sevdiğim
Gurbet elde sen olmadan ben gülersem
Sensiz senin yemediğinden ayrı bir lokma yersem
Sen severken ben senden fazla sevmezsem
Al hançeri bu gönlümü parçala sevdiğim
Sensiz ne yolum var nede alacak bir kararım
Senin zeytin gözlerini hayal eder yaşarım
Gurbet elde hemen gelmek için yanarım
Senden çok yanmazsam gel sen yak beni sevdiğim
Mecnun gibi ben sen Leyla’mı aşkla severim
Senden bir haber mektup gelince ben sevinirim
Sen bırak gel dediğinde ben hemen koşar gelirim
Hemen gelmezsem sen kuş ol gel al beni sevdiğim
Ben istemem artık dünyanın malından varında
Sen ol yeter benim bu seni seven canımda
Ecel gelene kadar sen ayrılma ol sen yanımda
Seni güldürmezsem gülmek haram olsun bana sevdiğim
Bu gurbet sensiz büktü gençlik belimi
Her gün yaşattı bana sensiz ölümü
Soldurtmak ister koynumda sen gülümü
Sen gülümü soldurursam sen soldurt beni sevdiğim
Ben bu hasretlikle gurbette yandım kül oldum
Sensiz bir lokmayı yerken boğazıma takıldı boğuldum
Bıraktım gurbeti sana varacak yârim bir yol buldum
San varamazsam sen gel yolda cansız beni al sevdiğim
Kul Mehmet’im gönlüm kollarım seni sarmak ister
Bu hasretlik bitsin artık çıktım yola artık yeter
Bunca yıl bir lokma için çok çektik biz keder
Bir lokma sana kazanmayacaksam sen vur beni sevdiğim
Mehmet Aluç © Kul Mehmet
