Hilye-i Şerife
Sevdi Allah ki; «Habîbim» diyerek;
Doldu aşkınla cihan, sonsuza dek;
Yâ Nebî, Hazret-i Kur’ân övüyor,
Sen’i mümkün mü senâ eylememek!
Enbiyâ tâcı, Rasûlullah’sın,
İçi rahmet dolu bir dergâhsın,
Yâ Nebî, anladı pervâne olan,
En güzelden yana bismillâhsın!
Gelmeseydin, bilemezdik Hakk’ı,
Gelmeseydin, tadamazdık aşkı!
Yâ Nebî, halkı yaratmazdı Hudâ,
Gelmeseydin, göremezdik şavkı.
Ey gönül minberinin kandili Nûr,
Ey akan göz yaşının mendili Nûr,
Yâ Nebî! Ey görünen cennet! Ey,
Gül ve bülbüldeki aşkın dili Nûr!
Dirilir aşk ile uğrunda ölen,
Tâ ezelden sana kurban bu kölen,
Yâ Nebî, Ravza’na dek çöllerde,
İzinin her tozu, mecnûna şölen...
Sana ashab gibi ümmet olayım,
Sana hizmet dolu millet olayım;
Yâ Nebî, «hilye»ne kurbân olarak,
Seni görmekte müebbet olayım!
Ne olur eyle kerem, sîretini,
İki dünyâda görem sûretini,
Yâ Nebî, hâli niyaz Seyrî’nin,
Ne olur eyle kabul, hasretini...
