Günlerden bir gün, halkı tarafından çok sevilen bir kral, huzuru en güzel resmedecek sanatçıya büyük bir ödül vereceğini ilan eder. Yarışmaya çok sayıda sanatçı katılır. Günlerce çalışırlar, birbirinden güzel resimler yaparlar. Sonunda eserleri saraya teslim ederler. Tablolara bakan kral sadece iki tanesinden hoşlanır. Resimlerden birinde sükûnetli bir göl vardır. Göl bir ayna gibi etrafında yükselen dağların görüntüsünü yansıtmaktadır. Üst tarafta pamuk beyazı bulutlar gökyüzünü süslemektedir. Resme kim baksa, onun mükemmel bir resim olduğunu söylemekten kendini alamamaktadır.
Diğer resimde de dağlar vardır. Ama engebeli ve çıplak dağlar. Üst tarafta öfkeli bir gökyüzünden yağmurlar boşanıyor, şimşekler çakıyor. Dağın eteklerindeyse köpüklü bir şelale çağıldıyor. Kısaca, resim hiç te huzurlu gözükmüyor. Fakat kral resme bakınca, şelalenin ardında, kayalıklardaki çatlaktan çıkan minnacık bir çalılık görüyor. Çalılığın üstünde, anne bir kuşun örttüğü küçük bir kuş yuvası gözüküyor. Kulakları sağır eden bir gürültüyle akan suyun orta yerinde anne kuş yuvasını kurmakla meşguldür. Harika bir huzur ve sükûn örneği.
Ödülü ikinci resim kazanıyor. Kralın açıklaması şöyle: Huzur, hiçbir gürültü veya sıkıntının olmadığı yer demek değildir. Huzur, bütün bunların içinde bile, kalbimizin sükûn bulmasıdır.
alıntıdır..
