İslamı yaşamaya çalışan insanların maruz olduğu imtihanlardan biriside budur. Allah için yaptıkları iyiliği ve iyi niyeti diğer insanların sui istimal etmesi...
Dinden uzak, ahirete imanı zayıf olan insanların, iyilik yapmayı veya iyi niyeti saflık olarak değerlendirmesi normaldir. Çünkü inanç zayıf olduğu için dünyada karşılığını görmediği bir iyiliği yapmamakta ve yapanlarında neden yaptıklarını anlamamaktadır.
İnançlı bir insan ise, bir insanın yüzüne tebessüm etmenin bile onun hesabına sevap yazılacağına ve bunun bir sadakaolduğuna, yaptığı en küçük bir iyilikle Allahın rızasına kavuşacağına inandığı için mecbur kalmadıkça insanlara en ufak bir zarar vermek istememekte her zaman kendi menfaatinden fedakarlık yapmaktadır.
Bu durumda davranışları tuhaf karşılanan dindar bir insan Allahın rızasını esas tutup yine iyilik yapmaya ve iyi niyetini muhafaza etmeye çalışmalıdır. Ama bu iyi niyetini bilerek kötüye kullanan insanlara karşıda uyanık olmalı gerektiğinde hakkını ve menfaatini arayabileceğini hissetirmelidir.
Her kötülük yapana iyilikle mukabele edeceksiniz diye bir kayıt yoktur. Kötülüğe karşı iyilikle mukabele etmek faziletli bir davranıştır. Ancak bunun suistimal edilmesine göz yummamak gerekir. Aç canavara karşı tahabbüb yani sevgi göstermek onun merhametini değil iştihasını açar. İnsanlığını kaybetmiş aç canavarlara karşı iyilik fayda vermiyorsa onların kötülüklerine karşı tedbir almak gerekir.Selam ve dua ile...
Sorularla İslamiyet