Karagöz İle Hacivat Konuşmaları 2

KARAGÖZÜN İĞNESİ

Hacivat birkaç gündür görmediği Karagöz'ü sağda solda arar, bulamaz. Sorar soruşturur bilen, gören yoktur. Son çare olarak evine gider. Karısı Karagöz'ün üç gündür evin samanlığında olduğunu ve yemeğini bile orada yediğini söyler. Hacivat bahçeden samanlığa geçer. Karagöz samanların arasında birşey aramaktadır. Ama ne?

Hacivat: " Selam Karagözüm, ben geldim, selam. "

Karagöz: " Hay Selami'nin kara kellesi. Sen misin Hacivat? "

Hacivat: " İyi günler Karagözüm, iyi günler. "

Karagöz: " Güller iyidir de ben papatyayı pek severim. "

Hacivat: " Aman Karagözüm, neden o? "

Karagöz: " Papatyanın yapraklarını seviyor, sevmiyor diye koparıyorum, hep Hacivat beni sevmiyor çıkıyor. "

Hacivat: " Olur mu Karagözüm? Ben seni çok severim. Bunu cümle alem bilir. "

Karagöz: " Düğmeci Adem bilir ama ben bilmiyorum. Beni sevmeyeni ben de sevmem. "

Hacivat: " Yapma. "

Karagöz: " Yaptım bile. "

Hacivat: " Etme. "

Karagöz: " Ettim bile. "

Hacivat: " Papatya falına inanma. "

Karagöz: " Ee kime inanacağım? "

Hacivat: " Bana inan Karagözüm. "

Karagöz: " O zaman sevdiğini ispat et. Bir şey istesem yapar mısın? "

Hacivat: " Emrin olur. Ne istersen yaparım. "

Karagöz: " Samanların arasına iğne düşürdüm. Bul iğneyi, ispatla sevdiğini. "

Hacivat: " Aman Karagözüm, samanlıkta iğne aranır mı? "

Karagöz: " Aranır, ben üç gündür arıyorum. "

Hacivat: " Aradın da buldun mu? "

Karagöz: " Bulamadım. Sanki iğne samana dönüşmüş. "

Hacivat: " O iğne ne iğnesiydi? "

Karagöz: " Arı iğnesi değil herhalde , dikiş iğnesiydi. "

Ben şimdi o iğneyi bulurum, diyen Hacivat samanlıkta iğne aramaya başlar. Birkaç dakika sonra her zaman yakasında bulundurduğu dikiş iğnesini, işte iğneni buldum, diyerek Karagöz'e verir. Karagöz buna çok sevinir ve Hacivat'ı alnından öper. Hacivat Karagöz'ün koluna girerek bahçeye çıkarır. Altlarına birer sandalye çekip otururlar. Karagöz karısına seslenir ve hanım bize iki çay yap, der. Çaylar gelinceye kadar onlar sohbeti o kadar koyulaştırırlar ve şakalaşmalarını o kadar ağırlaştırırlar ki, dünyanın gelmiş geçmiş en somurtkan insanını kahkahalarla güldürecek düzeye erişirler.




KARAGÖZ İŞSİZ

Uzun zamandır işsiz olan ve geçim zorluğu çeken Karagöz hanımını ve oğlu Yaşar'ı köye, babasına gönderir. İş aramaktan bıkar, yalnızlıktan sıkılır ve yolda rastladığı Hacivat'ı evine çay içmeye davet eder. Eve gelince bakar çay ve şeker kavanozları bomboştur. Hacivat'a durumu anlatmak zor olacağı için, ne yapacağını bilemez. Mutfakta çaresiz beklemeye başlar. Daha sonra Hacivat odadan bağırır:

" Haydi Karagözüm, çay demlendiyse getir de içelim. "

Bunun üzerine Karagöz Hacivat'ın yanına gelir ve sorar: " Çayı kaç şekerli içersin? "

Hacivat: " Ben çayı çok şekerli içerim. "

Karagöz: " Çok şekerli mi? Çokşeker Arif çay bardağına sığmaz ki. "

Hacivat: " O zaman çift şekerli olsun. "

Karagöz: " Çiftelerin Şakir İzmir'e taşındı. "

Hacivat: " Bari tek şekerli olsun. "

Karagöz: " Şekersiz içsen. "

Hacivat: " Amma yaptın ha! Şekersiz çay mı içilirmiş? "

Karagöz: " Anla işte, evde şeker yok. "

Hacivat: " Çay demlenmiştir. Bardağa koy da getir bakalım. "

Karagöz: " Evde çay yok ki. Ocağı yakmadım. "

Hacivat: " Bir de soruyorsun, çayı kaç şekerli içersin diye? "

Karagöz: " İnan Hacivat, evde çay ve şekerin bittiğini bilmiyordum. "

Hacivat: " Sizinkileri köye gönderdiğini duydum. "

Karagöz: " Doğrudur, burada aç kalmasınlar diye. "

Hacivat Karagöz'ün eline birkaç akçe sıkıştırır:

" Git bakkaldan çay, şeker, ekmek, peynir falan al. "

Karagöz bir koşu Hacivat'ın dediklerini alır, gelir. Ocağı yakar, çayı demler. Birlikte çay içerler, peynir, ekmek yerler. Hacivat çayları çok şekerli içer. Karagöz'ün ise, çayları tek şekerli içmesinin nedeni Hacivat'ın aldığı yarım kilo şekerin bitmesini istemediğinden.

Hacivat ertesi gün Karagöz'e bahçıvanlık işi bulur. Karagöz çalışmaya başlar. Haftalığını alınca hanımını ve oğlunu köyden getirtir. Böylelikle Karagöz ailesi normal günlük yaşantılarına dönerler.

SON




KARAGÖZ EZAN OKUYOR

Karagöz iddia üzerine minareye çıkıp öğle ezanı okumaya başlar. Fakat ezanın yarısında takılır, kalır. Gerisini unutmuştur. Sil baştan tekrar okur, yine aynı yerde takılır. Bu böyle devam eder. Karagöz ezanı bir türlü tamamlayamaz. Cemaat namaza başlamak için, ezanın bitmesini beklemektedir. Zaman geçtikçe homurtular artar.

Hacivat aşağıdan Karagözüm şöyle de, sonra bunu de diye bağırarak yardımcı olmak ister. Sonunda ezanı bırakan Karagöz, beni sen şaşırttın diyerek minareden Hacivat'ın üstüne atlar. Boğuşmaya başlarlar. Cemaat araya girer ve Hacivat'ı Karagöz'ün elinden kurtarır. Bu sefer Karagöz daha da sinirlenir ve cemaatı sille tokat döver. Cemaat ve Hacivat kaçıp giderler. Daha sonra minareye çıkan Karagöz ezanı güzelce okur ve derin bir oh çeker.

SON





HACİVAT'IN İPİ

Karagöz ile Hacivat yolda karşılaşırlar. Karagöz'ün telaşlı olduğunu gören Hacivat sorar: " Hayrola Karagözüm, nereye böyle? "

Karagöz: " Bahçedeki kuyudan su çekerken ip koptu. Kova kuyuya düştü. İp almaya gidiyorum. "

Hacivat: " Evde sağlam bir ip var. Onu sana vereyim. Ben ipin ucunu tutarım, sen kuyuya inersin. "

Karagöz: " Ben senin ipinle kuyuya inmem. "

Hacivat: " Aman Karagözüm, bana hiç mi itimadın yok?

Karagöz: " Hı. "

Hacivat: " Yani bana hiç mi güvenin yok? "

Karagöz: " Yok, çünkü ben kuyuya inince ipin ucunu bırakırsın, aşağıda kalırım. "

Hacivat ağzı bir karış açık Karagöz'e bakakalır. Bu sefer Karagöz sorar:

" Söyle bakalım Hacivat, sen benim ipimle kuyuya iner misin? "

Hacivat: " İnerim. "

Karagöz: " Ya bıçakla ipi kesersem. "

Hacivat: " Öyle bir şey yapmazsın Karagözüm. Ben sana güvenirim. "

Karagöz: " Ben de düne kadar sana güvenirdim ama gece rüyamda kuyuya indiydim de beni kuyuda bıraktıydın. Artık güvenim kalmadı. "

Hacivat: " Rüyandaki ben değildim, gerçekler rüyadan farklı olur. " diyerek uzun süre dil döker, sonunda Karagöz'ü ikna eder ve evden ipi alıp gelir. Bahçedeki kuyuya Karagöz Hacivat'ın ipiyle iner. Hacivat ipin ucunu bırakıp kaçar. Karagöz'ün bağırması üzerine komşular gelip onu kuyudan çıkarırlar. Altı ay ne Karagöz Hacivat'ı, ne de Hacivat Karagöz'ü arayıp sormaz. İlk defa bu kadar uzun süre küs kalırlar.

SON



KARAGÖZ İLE HACİVAT: BİZANS ALTINI

Karagöz bir gece rüyasında kendini Pınarbaşı Meydanı'nda toprağı kazarken görür. Kazar, kazar ve sonunda bir küp Bizans altını bulur. Çok sevinir ve oynamaya başlar. Daha sonra kanter içinde uyanır. Sabahı bekleyemez, alacakaranlıkta kazmayı, küreği kapar ve yola çıkar.

Karagöz Pınarbaşı Meydanı'na geldiğinde acele tarafından kazmayı toprağa vurur. Kazdıkça kazar. Sabahleyin işe giden Bursalılar, Karagöz'ü görürler. Toprağı neden kazdığını sorarlar. Karagöz rüyasını anlatır. Adamlardan bazıları Karagöz'e katılır. Onlar da kazma, küreklerini alıp gelirler ve biri o yanda, biri bu yanda kazmaya başlarlar.

Öğle vaktine doğru Hacivat olaydan haberdar olur. Evde bulunan babadan kalma bir Bizans altınını cebine koyar ve yola çıkar. Hacivat geldiğinde Karagöz rüyasını ona da anlatır. Hacivat sırf muziplik olsun diye dinlenen birinin kazmasıyla toprağı biraz kazar ve altın buldum diye bağırır. Yanındaki Bizans altınını gösterir. Buna sevinen Karagöz altını alır, cebine atar ve orayı daha derin kazmaya başlar.

Akşam üstüne doğru meydan baştan aşağı kazılır ama başka altın bulan olmaz. Karagöz tamam der ve işi bırakırlar. Karagöz meydandan ayrılmadan Hacivat önüne çıkar:

" Aman Karagözüm, ben şaka yapmıştım. Altını evden getirmiştim. Altınımı ver de gideyim, " der.

Karagöz: " Oldu mu şimdi Hacivat? Altını burada buldun. "

Hacivat: " Hayır, hayır, ben onu evden getirmiştim. "

Karagöz: " Senin evde altın ne arar? Bu altın rüyamda gördüğüm altınlardan biri. "

Hacivat: " Aman Karagözüm, etme, eyleme, beni buraya geldiğime pişman etme. "

Oradaki adamlar Karagöz'den yana taraf olunca Hacivat susar ve bir kenara oturup ağlamaya başlar. Karagöz altını epey bir akçe karşılığında satar. Kışın dört ay evde sırtüstü yatar, çalışmaz ve akçeleri bitirir. Yazın gelmesiyle birlikte iş aramaya başlar.

SON




KARAGÖZ İLE HACİVAT: TUZSUZ DELİ BEKİR

Karagöz ile Hacivat yolda karşılaşırlar. Ramazan ayının birinci günüdür.

Hacivat sorar: " Ramazan-ı şerifler hayrolsun Karagözüm. "

Karagöz: " Sen ne diyorsun Hacivat? Ramazanla şerif neden kaybolsun? "

Hacivat: " Ramazan'ı şerifler hayrolsun. Hayırlı ramazanlar. "

Derdi dağlardan büyük olan Karagöz Hacivat'ın ne dediğini yine anlayamaz: " Ramazanların hıyar tarlası mı? Ne bileyim nerdedir? "

Hacivat: " Yani oruç ayına girdik Karagözüm. "

Karagöz: " Hı. "

Hacivat: " Oruçlu musun Karagözüm? Gece sahura kalktın mı? "

Karagöz: " Gece sabaha kadar uyuyamadım. Bir aralık dalmışım. Kötü bir rüya gördüm. Adamın biri, beni kesiyordu. "

Hacivat: " Hayrolsun diyecektim. Ama böyle rüyanın hayrı olmaz ki. "

Karagöz: " Hayri'yi rüyanda mı gördün? "

Karagözün hey heylerde olduğunu anlayan Hacivat hey heylere hay hay der geçer.

Hacivat: " Karagözüm, rüyanda seni kim kesiyordu? "

Karagöz: " Adamın biri. "

Hacivat: De hadi Karagözüm. Ağzımdan laf çikmaz bilirsin. "

Karagöz: " Şu Tuzsuz Deli Bekir. Rüyama kadar girdi. "

Hacivat: " Ne demek rüyama kadar girdi? Gerçek hayatta da mı keskinleri oynadı? "

Karagöz anlatmaya başlar: " Yazın bir ara işsizdim. Tuzsuzdan borç almıştım, ödeyemedim. İkidir gelir kapıyı tekmeler, açmadım diye kızar bağırır. Yolda önüme çıktı, kaçtım, kurtuldum. "

Hacivat: " Eee sonra ne oldu? "

Karagöz: " Dün çıkmaz sokakta kıstırdı beni. Hani para dedi. Bıçağını çıkardı, ileri geri salladı. Bir böbrekten, bir ciğerden dedi. "

Hacivat: " Elinden nasıl kurtuldun? "

Karagöz: " Yarın söz dedim. Paranı vermezsem bildiğin gibi yap dedim. "

Hacivat: " O ne dedi? "

Karagöz: " Parça mı olsun, kuşbaşı mı dedi. "

Hacivat: " Karagözüm, senin borcun ne kadardı? " diye sorar.

Karagöz borcunu söyler. Hacivat, Karagöz'ün borcunu son kuruşuna kadar eline sayar. Karagöz buna çok sevinir. Daha sonra evinin yolunu tutar. Tahmini doğrudur. Tuzsuz Deli Bekir, elinde bıçağı, kapının önünde bağırıp çağırmaktadır. Karagöz, Bekir Efendi deyip paraları gösterince Tuzsuz bıçaklı elini arkasına saklar: " Vay Karagöz, borcunu getirdin galiba. "

Karagöz: " Evet, borcum, al say, hepsi tamamdır. "

Tuzsuz parayı sayar: " Evet, tamam, der, borç morç kalmadı. "

Karagöz: " Bir daha senden borç almam. Bu son olsun. "

Tuzsuz: " Vay köfte vay, bir de haklı çıkarsın ha. Ben de sana borç verirsem elim bıçak tutamasın. " der ve bıçağını çıkarır. Karagöz eve kaçar. Kapıyı sürgüler. Kapının önünde nara atan, tehditler savuran Tuzsuz Deli Bekir daha sonra evin önünden uzaklaşır. Böylelikle Karagöz kurtulur.




KARAGÖZ İLE HACİVAT: GÜBRE

Hacivat Karagöz'ün evinin önünden geçerken, Karagöz pencereden Hacivat'ın üstüne atlar, boğuşmaya başlarlar. Yoldan geçen adamlar ikiliyi ayırırlar, bunlar sakinleşince adamlar gider. Yalnız kalınca Hacivat sorar: " Aman Karagözüm, bana neden saldırdın? Ben sana ne yaptım? "
Karagöz: " Şuna bak, bir de ne yaptım diye soruyor. "

Hacivat: " Söyle canım efendim, bir suçum varsa bileyim. "

Karagöz: " Cenabettin Bey yalıya bahçıvan arıyormuş. Zoti'yi göndermişsin. "

Hacivat: " Doğrudur. Zoti iyi bahçıvandır "

Karagöz: " Ben kötü bahçıvan mıyım? "

Hacivat: " Hayır, kötü bahçıvan değilsin. "

Karagöz: " O zaman beni gönderseydin. "

Hacivat: " Geçen defa seni gönderdiydim. Bahçedeki güllerin altına insan gübresi dökmüşsün. O kadar gül soldu. "

Karagöz: " Eee Cenabettin Bey geldi, Karagöz gülleri gübrele dedi. "

Hacivat: " Ama olmaz ki, insan gübresi dökülmez ki. "

Karagöz: " Ne gübresi dökülür? "

Hacivat: " Hayvan gübresi dökülür. "

Karagöz: " Kedi, köpek gübresi. "

Hacivat: " Olmaz. "

Karagöz: " Kuş, fare gübresi. "

Hacivat: " Olmaz Karagözüm, olmaz. "

Karagöz: " Bunlar hayvan değil mi? "

Hacivat: " Hayvan ama gübreleri bahçede kullanılmaz. "

Karagöz: " Kullanılırsa ne olur? "

Hacivat: " Topraktaki bitkiyi öldürür. Tarla, bahçe bozulur. "

Karagöz: " .... "

Hacivat: " Bir de Cenabettin Bey'i sokakta kovalamışsın. "

Karagöz: " Kovalarım tabi. Bana kızdı, bağırdı. "

Hacivat: " Kızar, bağırır. Yalının bahçesini tümden bitirdin. Bahçeyi temizletti, yeniden gül ektiriyor. "

Karagöz: " Keşke ben ekseydim gülleri. "

Hacivat: " Artık sana orası yasak. "

Karagöz: " Gülleri eksinler de sonra ben bakımını yaparım. "

Hacivat: " Karagözüm, söyle bakalım ne gübresi kullanırsın? "

Karagöz: " Sen söyle. "

Hacivat: " Ahır hayvanlarının gübresi. Say bakalım. "

Karagöz: " İnek, öküz gübresi. "

Hacivat: " Başka. "

Karagöz: " Boğa, tosun gübresi. "

Hacivat: " Başka. "

Karagöz: " At, eşek gübresi. "

Hacivat: " Başka, başka. "

Karagöz: " Koyun, keçi gübresi. "

Hacivat: " Değil mi ya? İşte bunları kullanmalısın? "

Karagöz: " Bak hepsini bildim. Zoti'yi kov, beni işe al. "

Hacivat: " Zoti'yi kovmam ama seni işe alırım. Yeni bir iş. "

Karagöz: " Yeni bir iş mi? Ne işi bu? "

Hacivat: " Yük taşıyacaksın. Sandık sandık domates. "

Karagöz: " Gündelik ne kadar? "

Hacivat: " Gündelikler hep aynı. Bu işin bir de ayrıcalığı var."

Karagöz: " Ayrıcalık mı? Neymiş o çabuk söyle. "

Hacivat: " İstediğin kadar domates yiyebilirsin. "

Karagöz: " İstediğim kadar mı? Desene yaşadım. Midem bayram edecek. "




KARAGÖZ İLE HACİVAT: MATİZ

Hacivat'ı gece uyku tutmaz. Sabah erkenden kalkar, giyinip dışarı çıkar. Karagöz'ün evinin kapısını çalar. Bir daha çalar. Karagöz uykulu gözlerle pencereye çıkar. Bakar kapıyı çalan Hacivat'tır:

" Hacivat, sabahın seher vakti neden kapıyı çalarsın? " diye sorar.

Hacivat: " İn aşağı Karagözüm, yarenlik edelim. Ben söyleyeyim, sen dinle. Sen söyle ben dinleyeyim. "

Karagöz: " De git Hacivat, başka işin yok mu senin? Alırım ayağımın altına. "

Hacivat: " Gel aşağı Karagözüm, gece uyku tutmadı. "

Karagöz: " Seni uyku tutmadı ama benim uykumu kaçırdın. "

Hacivat: " Uykunu mu kaçırdım? Uykun nereye kaçtı? "

" Uykum sana kaçtı, " diyen Karagöz, pencereden Hacivat'ın üstüne atlar. Boğuşmaya başlarlar. Karagöz'ün elinden kurtulan Hacivat: " Dur Karagözüm, sana bir hesap sorusu sorayım, bilirsen hemen giderim. " der.

Karagöz: " Sor bakayım, benim hesabım kuvvetlidir. "

Hacivat: " iki iki daha kaç eder? "

Karagöz: " Hı.. "

Hacivat: " Yani ikiyle ikiyi toplasan kaç olur? "

Karagöz: " Kaç mı olur? İkiyle ikiyi toplasan kaç olur? "

Hacivat: " Tamam işte Karagözüm, ben sana soruyorum. İkiyle ikiyi topla kaç buldun? "

Karagöz: " Sen kaç buldun? "

Hacivat: " Ben sorduğum sorunun cevabını biliyorum. Sen biliyor musun? "

Karagöz: " Ben biliyorum. Sen bilmiyor musun? "

Hacivat: " Ben biliyorum. Sen biliyorsan söyle? "

Karagöz: " İki iki daha şey eder. Ya Hacivat, bu soru kolay, daha zorunu sor. "

Hacivat: " Sen bunu bil, daha zorunu sorarım. "

Karagöz düşünürken, aradan zaman geçer. Sağa sola bakınıp bir kurtarıcı ararken, Tuzsuz Deli Bekir çıkagelir. Hacivat'tan çok Karagöz'le haşır neşirliği vardır: " Vay Karagöz, arpacık kumrusu gibi ne düşünürsün? Karadeniz'de gemilerin batamaz, kayığın olsa Marmara'da batardı. Bilmem anladın mı? "

Karagöz bu matizden oldum olası hoşlanmamıştır. Onun olduğu ortamda dut yemiş bülbüle döner. Matize korkuyla karışık saygı duyar. Her zaman, matizin belindeki bıçak olmasa ben bilirim yapacağımı, der. Ama ufaktan da olsa racon kesmeden duramaz: " Ya matiz, Hacivat beni gece rüyasında görmüş. Sabah erkenden kapıma üşüştü. Soru soracağım, dedi. Şimdi sen söyle: İki iki daha kaç eder, ben bilemem mi? "

Matiz: " Bilemezsin. Bilirsen seni sokak sokak sırtımda gezdiririm. " Der ve belinden bıçağını çıkarır, aha bak şuraya yazıyorum, diyerek çömelip toprağı eşeler.

Bunun üzerine Karagöz sadece küçük değil, büyük dilini de yutar. Sus pus olur ve gözlerini aşağı indirir. İçinden, matiz geldi, beni Hacivat'ın elinden kurtardı ama rezil etmese bari, diye düşünür.

Karagöz'ün süngüsünün düştüğünü gören matiz Hacivat'a döner: "Bak Hacivat, ben ilk mektebin birinci sınıfına giderken, sınıfın en tembeliydim. Arap hoca bize dua öğretirdi. Evde kitaptan iyice çalışın, ezberleyin, gelin. İşte şu, şu duaları okutucam, derdi. Ben evde tastamam duaları ezberlerdim ama Arap hoca karşıma dikilince duaları unutuverirdim. Bana kızardı, bağırırdı. Senenin ortasına doğru bu Karagöz bizim sınıfa geldi. Arap hoca beni bıraktı, buna yöneldi. Karagöz araptan çok azar işitti. Üçe gitmedi. Daha sonra başka mahalleye taşındılar, bu da araptan kurtuldu. Arap hoca tekrardan bana döndü. Bir sene sonra ben de araptan kurtuldum, dörde gitmedim. "

Matiz derin bir iç geçirir, hal ve gidiş böyle böyle Hacivat kardeş. Haydi, kalın sağlıcakla, der ve yürüyüp gider. Karagöz ile Hacivat ise, az sonra selamlaşıp dostça ayrışırlar.


SON