Kurban ve Adak İbrahim Peygamber
Bilindiği üzere ibrahim Peygamberin çocuğu olmuyordu. Öldükten sonra yerini tutup yoldan çıkmışları doğruluğa çağırma vazifesini üzerine alacak bir erkek çocuğunun olması için Cenab-ı Allah’a ısrarlı bir şekilde dua ediyordu.
Bu arada bir oğlu olduğu takdirde en çok sevdiği şeyi Allah yolunda kurban etmeyi adamıştı. Bu heyecanla bekleyişler arasında ilerisinin büyük Peygamberi İsmail dünyaya geldi, kısa bir zamanda babasının Allah’dan sonra en büyük sevgilisi oldu. İbrahim, bu sevinç üzerine ve çocuğu olmadığı günlerdeki vaadini yerine getirmek için çeşitli kereler sürülerce koyun ve deve kurban ediyor; fakat her defasında rüyasında “Ey ibrahim sözünü yerine getirmiyorsun, en çok sevdiğin şeyi kurban edecektin” seslenişleriyle uyanıyordu. En sonunda en büyük sevgilisinin yeni doğan minicik yavrusunun olduğunu, sözünün tam manasıyla yerine gelmesi için O’nu “kurban etmesi gerektiğini anlar, İsmail de, babasının ona bu konuda tek bir kelime söylememiş olmasına rağmen işin iç yüzünü sezmiştir.
Bir gün İbrahim, oğlunu alır, hem üzüntü hem de Allah emrine karşı tam bir teslim olmuşluk içinde, kurban etmek üzere Mina’ya götürür. İsmail de hem Allah’ına, hem de babasına karşı tam manasıyla itaatkardır, en küçük bir direnme göstermediği gibi, büyük bir rahatlık içinde babasının cesaretini artıracak teşvik edici sözler söyler. İbrahim oğlunu tam bir kararlıklık içinde yatırmış, bıçağını boğazına dayamak üzere iken Meleklerin sultanı Cebrail bir koçla birlikte yere iner, Allah’ın emri yerine gelmiştir, arzu edilen ilerisinin büyük Peygamberini boğazlamak değil, buna teşebbüs edecek kadar Allah’a bağlılık göstererek en çok sevilen şeyden fedakarlık göstermekti. Bunu da Peygamber İbrahim gözyaşlarıyla doğumunu beklediği biricik yavrusunun boğazına dayadığı bıçakla fazlasıyla ispat etmişti. Yüce Allah, İsmail’in yerine kurban etmek üzere ona bir koç hediye etmişti, işte baş melek Cebrail’in getirdiği koç bu idi.
İşte Peygamber İbrahim’in bu üstün fedakarlık hatırasını zihinlerde tazelemek ne nefsin cimriliğini kalp’den silerek Allah için en değerli dünya malından bile vazgeçebilmenin örneğini vermek üzere dinimizce müminlere kurban kesmek emredilmiştir. Kurbanın; bundan başka çoluk çocuğa bir Allah ziyafeti çekerek din sevgisini küçücük yaşta kalplerine yerleştirmek, sene boyunca kendi imkanlarıyla et yüzü görmeyen fakirleri sevindirmek, müminler arasında yardımlaşmayı teşvik ederek sevgi ve tutkunluk bağlarını kökleştirip kuvvetlendirmek gibi birçok içtimai (sosyal) faydaları vardır.
Bilindiği üzere ibrahim Peygamberin çocuğu olmuyordu. Öldükten sonra yerini tutup yoldan çıkmışları doğruluğa çağırma vazifesini üzerine alacak bir erkek çocuğunun olması için Cenab-ı Allah’a ısrarlı bir şekilde dua ediyordu.
Bu arada bir oğlu olduğu takdirde en çok sevdiği şeyi Allah yolunda kurban etmeyi adamıştı. Bu heyecanla bekleyişler arasında ilerisinin büyük Peygamberi İsmail dünyaya geldi, kısa bir zamanda babasının Allah’dan sonra en büyük sevgilisi oldu. İbrahim, bu sevinç üzerine ve çocuğu olmadığı günlerdeki vaadini yerine getirmek için çeşitli kereler sürülerce koyun ve deve kurban ediyor; fakat her defasında rüyasında “Ey ibrahim sözünü yerine getirmiyorsun, en çok sevdiğin şeyi kurban edecektin” seslenişleriyle uyanıyordu. En sonunda en büyük sevgilisinin yeni doğan minicik yavrusunun olduğunu, sözünün tam manasıyla yerine gelmesi için O’nu “kurban etmesi gerektiğini anlar, İsmail de, babasının ona bu konuda tek bir kelime söylememiş olmasına rağmen işin iç yüzünü sezmiştir.
Bir gün İbrahim, oğlunu alır, hem üzüntü hem de Allah emrine karşı tam bir teslim olmuşluk içinde, kurban etmek üzere Mina’ya götürür. İsmail de hem Allah’ına, hem de babasına karşı tam manasıyla itaatkardır, en küçük bir direnme göstermediği gibi, büyük bir rahatlık içinde babasının cesaretini artıracak teşvik edici sözler söyler. İbrahim oğlunu tam bir kararlıklık içinde yatırmış, bıçağını boğazına dayamak üzere iken Meleklerin sultanı Cebrail bir koçla birlikte yere iner, Allah’ın emri yerine gelmiştir, arzu edilen ilerisinin büyük Peygamberini boğazlamak değil, buna teşebbüs edecek kadar Allah’a bağlılık göstererek en çok sevilen şeyden fedakarlık göstermekti. Bunu da Peygamber İbrahim gözyaşlarıyla doğumunu beklediği biricik yavrusunun boğazına dayadığı bıçakla fazlasıyla ispat etmişti. Yüce Allah, İsmail’in yerine kurban etmek üzere ona bir koç hediye etmişti, işte baş melek Cebrail’in getirdiği koç bu idi.
İşte Peygamber İbrahim’in bu üstün fedakarlık hatırasını zihinlerde tazelemek ne nefsin cimriliğini kalp’den silerek Allah için en değerli dünya malından bile vazgeçebilmenin örneğini vermek üzere dinimizce müminlere kurban kesmek emredilmiştir. Kurbanın; bundan başka çoluk çocuğa bir Allah ziyafeti çekerek din sevgisini küçücük yaşta kalplerine yerleştirmek, sene boyunca kendi imkanlarıyla et yüzü görmeyen fakirleri sevindirmek, müminler arasında yardımlaşmayı teşvik ederek sevgi ve tutkunluk bağlarını kökleştirip kuvvetlendirmek gibi birçok içtimai (sosyal) faydaları vardır.
