Manevi hastalıklar nelerdir ?

sultan_mehmet

© ◄ كُن فَيَكُونُ ►

Yönetici

Forum Administrator

• 1 Eki 2010

• #1

1.Ye's(Ümitsizlik.)
2.Yalan/Kizb
3.Adâvet/ Düşmanlık
4.Ucb(Kendini beğenme

ameline

yaptıkları işe güvenme

kibir

gurur)
5.Gurûr/Tekebbür(Kibirlenme

kendini büyük sayma.) /Meyl-i tefevvuk(Başkalarından üstün olma eğilimi.)
6.Sû-i zan(Bir kimse hakkında kötü düşünceye sahip olma.)
7.İstibdat/ Tahakküm (Zorbalık etme; zorla hükmetme

mânevî baskı. Diktatörlük)
8.Bencillik(Hodbin

Hodgâm)
9.Haset(Başkasının iyi hâlini istememe; çekememezlik

kıskançlık.)
10.Kıskançlık
11.Riyâ(Gösteriş)/Tasannukârâne(Riyâ ve gösteriş için. Yapmacık

suni hareketlerde bulunarak.)
12.Tasannu(Yapmacık hareket

zorla bir şeyi daha iyi göstermeye çalışma.)
13.Nifâk(Dıştan Müslüman göründüğü halde inanmamak

ikiyüzlülük

dinde riyâ.)
14.Kîn/Gıybet(Arkadan çekiştirmek

hâzır olmayan birisinin aleyhinde konuşmak.)/ Garaz/Kovuculuk
15.Tarafgîrlik(Taraf tutmak.)
16.Taassup(Şiddetli ve aşırı bağlılık.)
17.İnad(Israr

muannidlik

ayak direme

dediğinden vazgeçmeme.)
18.Şikàk(Nifak

ikilik

ittifaksızlık.)
19.Temellük(Sahiplenme

kendine mâl etme.)/Temelluk(Dalkavukluk

yaltaklanma.)
20.Bid'â(Dinin aslına uymayan âdet ve uygulamalar.)
21.Tamah(Bir şeye göz dikip bakma.Aç gözlü

cimri.)
22.Hırs (Açgözlülük

kanaatsizlik.)
23.Vehim(Belirsiz ve mânâsız korku

belirsiz düşünce.)/Vesvese(Şüphe

tereddüt

kuruntu

vehim

aslı olmayan ihtimaller.)
24.Kör hissiyat(âkıbeti görmeyen duygular

nefis)
25.Atâlet (Boş durma

tenbellik

işsizlik

yılgınlık.)
26.Acûliyet(Çok acelecilik

sabırsızlık.)
27.Fikr-i infirâdî (Ferdiyetçilik fikri

düşüncesi.)
28.Tekâsül (Üşenme

Tenbellik. )
29.Meyl-ür- rahat(Keyfinme düşkün olmak.)
30.Ülfet(Alışma

alışkanlık; birisiyle münâsebette bulunmak

ünsiyet

ahbaplık

dostluk

huy etme

görüşme

konuşma.)
31.Gaflet(Dikkatsizlik

endişesizlik

vurdumduymazlık; nefsine uyarak Allah`ı ve emirlerini unutmak.)
32-Lâfızperestlik(Laf ve aldatıcı söze ehemmiyet veren.)
33-Zâhirperestlik(Dış görünüşe ehemmiyet veren.)
34-Sûretperestlik(Görünüşe

sûrete çok kıymet veren; esâsa kıymet vermeyen; resimlere aşırı düşkün olan.)
35-Lezzetperestlik(Lezzetli şeylere kıymet veren ve boğazına düşkün olan)
36-Hayalperestlik(Asıl olmayan ve akıldan geçen fikirlere düşkün olmak)
37.Cerbeze(Demagoji.)
38.Ukûk-u vâlideyn(Anaya babaya itaatsizlik

saygısızlık

onları tanımamazlık.)
39.Yalancı şehâdetlik
40.Humud(Helâle ve harama karşı iştahsızlık.)
41.Fücur(Yemek

içmek

uyumak gibiisteklerde aşırıya kaçmak. Kuvve-i şeheviyenin ifrat mertebesi. )
42.Cebanet(Korkaklık

ürkeklik.)
43.Tehevvür(Korkusuzca düşünmeden hareket etmek. Maddi ve manevi hiçbirşeyden korkmamak. Kuvve-i gadabiyenin ifrat mertebesi.)
44.Gabâvet(Ahmaklık

anlayışsızlık

bönlük

kalın kafalılık. Akıl kuvvesinin tefrit mertebesi.)
45.Sefâhet ve lehviyat(Kadınlı erkekli haram eğlenceler

oyunlar; nefsânî gayr-ı meşrû eğlenceler.)
46.Heves/Hevesat(Nefisten gelen gelip geçici istekler

arzular.)
47.Keder(Üzüntü

tasa

kaygı.)/Elem(Ağrı

acı

keder

dert

gam

kaygı.)/Âlâm(Elemler

acılar.)
48.Muvafakat-i şehvet-i nefis(nefse muvafık meyil ve arzular)
49.Hodgâmlık(Yalnızca kendini dert edinerek.)/ Hodbinlik(Enâniyetli

bencil

kibirli.)
50.Zillet(Aşağılık

horluk

alçaklık.)
51.Meylü’l-mücâzefe(Sözle karşısındakinin hakkını örtmek

aldatma arzusu)
52.Meylü’l-mübalâğa(Birşeyi olduğundan fazla veya az göstermek

abartma arzusu.)
53.Muvâzenesizlik(Ölçüsüz olma

dengesiz olma)
54.Tadlil-i gayr(Başkalarını dalâlete nisbet etmek. Sapıklığına hükmetmek.)
55.Safsata(Yalan

uydurma

hezeyan

hakîkatte yanlış ve yalan olan kıyas.)
56.Fazîletfuruşluk(Kendini faziletli göstermeye çalışan.)
57.Bîbehre (Nasipsiz

mahrum.)
58.Hodfuruşluk(Kendini beğendirmeğe çalışan. Övünen.)/Meyl-i tecellüd(Şecaatli ve cesur görünme arzusu.)
59.Meyl-i nümâyiş(Gösteriş arzusu)
60.Tekellüfkârâne(Gösteriş hevesiyle zorluğun altına girmek.)
61.Tûl-i emel(Bitmeyen arzu.)/Tevehhüm-ü ebediyet(Ebedî zannetme

sonsuz yaşama zannı.)
62.Hısset(Cimrilik

alçaklık

bâhillik

tamahkârlık.)
63.Şöhret-i kâzibe(Geçici

yalancı şöhret

aldatıcı nâm.)
64.Teveccüh-ü nâs(İnsanların alâkası

yönelmesi.)
65.Tabasbus(Yaltaklanmak. Dalkavukluk. Kendini küçülterek ikiyüzlülükle kendini beğendirmeye çalışmak.)
66.Irkçılık(Unsuriyetçilik-kavmiyetçilik)
67.Cehâlet(Bilgisizlik

câhillik.)
68.İntikam(Öc almak)
69.Taklid(Benzetmeye ve benzemeye çalışmak

benzerini yapmak

birine benzemeye çalışmak.)
70.Gevezelik(Gereksiz çok konuşmak.)
71.Havf(Korku

korkma.)
72.Mukallid(Taklid eden. Benzemeğe çalışan.)
73.Mübazaa(Haram olanı)
74.Casusluk(Hafiye

ajan

istihbârâtçı

gizli sırları öğrenip bildiren.)
75.Şekva (Menfî anlamda Şikâyet etmek

sızlanmak.)


Hazırlayan :Bâkî ÇİMİÇ

 

sultan_mehmet

© ◄ كُن فَيَكُونُ ►

Yönetici

Forum Administrator

• 1 Eki 2010

• #2

Mânevî hastalıklar

İnsanlar farkında olmadan hastalanırlar. Kimsenin isteyerek ve severek râhatsızlanmaya râzı olduğu görülmemiştir. Kişi

hastalığının farkına vardığı zaman hemen tedâvî olmak ister. Bâzı tedâvîler zor ve uzun süreli olabilir. Tıbbın lüzûm gördüğü şekilde ilâçla veyâ ameliyatla; saçma sapan yollarla

koca-karı usûlleriyle

bâtıl yollarla

ama ne olursa olsun bir şekilde iyileşmek ister. Bedenî hastalıklarda durum aşağı-yukarı bu şekilde karşılanır.

Fakat iş rûhî ve mânevî sâhalara gelince

kimse hastalandığını kabûl etmek istemez. Çoğu defa

kendisi değil

karşısındakiler onun her hangi bir hastalığa dûçâr olduğunu fark eder. Akrabâ ve dostları onun bu dertten kurtulmasını arzû ederek

kendisini tedâvîye iknâa çalışırlar. Bu türlü bir hasta

kolay kolay râhatsızlığının varlığına inandırılamaz. Kendisiyle ilgilenenlerin kötü niyetli

çıkarcı

şahsının fenâlığını isteyen kimseler olduğunu sanır.

Çevresindekilerin bir kısmı ise adamcağızın bu hastalıklı hâlinden kendilerine eğlence

söz

meşgale çıkmış olmasından âdetâ memnûn olurlar. Hastanın vehmini tahrîk ederler. Derdini büyütmeye çalışırlar. Onu tedâvîye çalışanları engellemek için hasta ile işbirliği yaparlar. Bir gün böyle bir sıkıntının kendi başlarına veyâ sevdiklerine de musallat olabileceğini hesâb etmezler.

Böyle bir hastanın âilesi ve mensûb olduğu cem’iyyet

en az dertli kadar

sıkıntıya mârûzdur. Hem derdini kabullenmeyen hastayı şifâsı için râzı edememeleri

hem onun hayâtını oyuncak yapanları engelleyememeleri musîbetlerini artırır.

Mânevî dertlerin teşhîsinin ve dermânının bedenî hastalıklardaki gibi ilmî kat’iyyetle beyân edilememesi de işin tuzu-biberi olur. Yalnızca maddî ilaçlarla iyileştirilmek istenen bu kabîl dertlilerin pek şifâ bulamadıkları bir vâkıadır. O ilaçlarla birlikte mânevî tedâvîye ihtiyâç vardır. Zamânımızda ise bu işin erbâbı kalmamış gibidir. Karşımıza çıkanların şarlatan olmadıklarından emîn olunamamaktadır. Hattâ işi tıbbî esâslara isnâd ederek çözmek için uğraşanların da temelde dayandıkları insanların çoğu Avrupa’nın bozuk fikirli kısmındandır. Bu sebeble

rûhu kabûl etmeyen ve semâvî bir inançları bulunmayan

her hâdiseyi maddî cihetten yorumlamaya ve çözmeye çalışan şahısların fâsit fikirlerini esas alan bir tedâvî metodunun faydadan çok zarar getireceği açıktır.

Müslüman âlimlerin bu şekildeki hastalar için uyguladıkları pek çok tedâvî şekli günümüzde terk edilmiştir. Târîhin tozlu sayfalarından

Avrupa’da böyle hastalar işkenceye tâbî tutulurken

İslâm ülkelerinde bu dertlerin husûsî hastahânelerde

sâhasında mütehassıs hekimlerin nezâretinde husûsî alâka ve gayretle tedâvîsine çalışıldığını öğreniyoruz. Sesle

renkle

kokuyla

mûsıkîyle

çiçekle

suyla

çeşitli bitkilerden elde edilen ilâçlarla hastaların iyileştirilmesine gayret edildiğini okuyoruz.

Beden sağlığı gibi rûh sağlığının da

bu kâinâtı ve içindeki bütün varlıkları yaratan Hâlık-i Zülcelâl tarafından konulmuş olan

“kullanma tâlimâtları”na uygun hareket etmekle bağlantılı bulunduğunu belirtmek lâzım… Hiçbir şeyin başıboş olmadığını

belli kànûnlara uyumlu olarak çalışmak üzere yaratıldıklarını idrâk etmek lâzım… Semâvî reçetelerle tavsiye edilen ilaçları kullanmak lâzım…

Bu gibi hastalıkların en büyük sebebinin inançsızlık

kanâatsizlik

rızâ ve tevekkülsüzlük

hırs

hased

kîn

adâvet

sû-i ahlâk

sû-i zân

kibîr

enâniyet

hısset

sefâhet

tebzîr.. diye saymaya kalksak bir sahîfe dolduracak olan hayvânî

nefsânî ve şeytânî hissiyât olduğunu dînimiz bize öğretiyor. Bu teşhîsten sonra

gerek Kur’ân-ı Hakîm’de

gerek Resûlullâh’ın (asm) mübârek sözlerinde

gerekse terbiye-i İslâmîyenin fazîletli muallimleri olan evliyâullâhın eserlerinde bu dertlerin devâları da ifşâ ediliyor. Kalıyor hastanın

kendisini hasta olarak kabûl etmesi ve tavsiye edilen reçeteyi hayâtında tatbîki…

Nasıl ki

sağlıklı bir vücûd

içinde ve dışında

ileride kendisini hasta edebilecek pek çok mikrobu taşıyor; fakat

beden zayıf düşmedikçe mikroplar icrâ-yı faâliyet edemiyorsa

şu mânevî illetler de pek çoğumuzda bulunmakla birlikte

ibâdet

tevbe

keffâret ve sâir vesîlelerle bizi yere vurabilecek derecede güçlenmiyorlar.

Kendimizi ve sevdiklerimizi hem maddî hem mânevî dertlerden

musîbetlerden

hastalıklardan kurtarmak için en garantili hayât tarzı

Cenâb-ı Hakk’ın emrine uygun geçirilecek olanıdır. O emirler ve yasakların en bâriz târif edicisi de Hz. Muhammed’in (asm) yaşayışıdır; sünnet-i seniyyesidir.



EKREM KILIÇ

 

sultan_mehmet

© ◄ كُن فَيَكُونُ ►

Yönetici

Forum Administrator

• 1 Eki 2010

• #3

Basra'nın velisi Hasan-ı Basri Hazretleri'ne 90'lık bir ihtiyar gelir:


-Ben tövbe ederek istikametimi düzeltmek için geldim

bana yol göster

der. Hasan Basri Hazretleri latife ile:

''Baba biraz geç kalmadın mı?' der. İhtiyarın cevabı manalı olur:

- Henüz güneş batıdan doğmadı

tövbe kapısı kapanmadı diye ümidimi kesmeden geldim

yanlış mı yaptım yoksa ümidimi kesmemekle?Heyecanlanan Hasan-ı Basri Hazretleri:

- Hayır

hayır der

ümidinizi kesmemekle yanlış yapmadınız. Gerçekten de henüz güneş batıdan doğmadı

tövbe kapısı da kapanmadı. Buyurun birlikte tövbe istiğfar edelim

belki sizin kesilmeyen ümidiniz hürmetine bizim tövbemiz de kabul olur. Birlikte oturup tövbe

istiğfar ederler.

Demek ki

hangi yaşta olursa olsun tövbeden asla ümit kesilmemeli

bulunan ilk fırsatta tövbeye koşulmalıdır. Çünkü güneş henüz batıdan doğmamış

tövbe kapısı da kapanmamıştır. Rabb'im bizlerede bu dunyadan ayrilik vakti gelmeden tevbeyi ve affedilmis olarak gocmeyi nasip etsin insallah... Hayirli Cuma'lar...