Necip Fazıl - Zeybeğim Şiiri

Necip Fazıl - Zeybeğim Şiiri

Zeybeğimi birkaç kızan, vurdular,
Çukurda üstüne taş doldurdular,
Ya bir de kalkarsa diye kurdular,

Zeybeğim Zeybeğim ne oldu sana?
Allah deyip şöyle bir doğrulsana!

Zeybeğim kalkamaz, dirilemez mi?
Odası mühürlü, girilemez mi?
Şu ters akan sular, çevrilemez mi?

Ne güne dek böyle gider bu devran?
Zeybeğim; bir sel ol bir çığ ol davran!

Kır at zincirlenmiş, ufuk sahipsiz,
Han kayıp hancı yok, konuk sahipsiz,
Baş köşede sırma koltuk sahipsiz,

Kızanlar, dört yandan hep abandınız!
Zeybeğin kanına ekmek bandınız!

Bilemem susarak ölmek mi hüner?
Lisan çıldırıyor, dil nasıl döner?
Ondan son iz uzak, uzak bir fener,

Öldü mü? Çatlarım yine inanmam!
Diriye yanarım, ölüye yanmam!

Zeybek kaybolduysa, bunca kayıp ne?
Tesbihi dökülmüş, aranır nine,
Balonu yok ağlar çocuk hâline,

Zeybeğim; dünyayı aldın götürdün,
Bir öldün beni de binbir öldürdün!

Beyni tırmık tırmık pençelere sor!
Mevsim niçin ölgün, bahçelere sor!
Sor; çukuru nerde, serçelere sor!

Ağla, bir dinmeyen hasrete ağla!..
Zeybeksiz yolları gözetle ağla!..

Necip Fazıl Kısakürek