Ölüm Andı

Giremem anne rüyalarına
Hüznümü ördüm kuş kanadına
Bekleme beni bekleme anne
Ölümü yazdım kör kuyulara

Bir sızı anne dudaklarımda
Ve de gözyaşı yanaklarımda
Teselli verme gönlüme anne
Kanımı sürdüm boş tabutuma

Git anne
Sende git ellerimden
Benki hüzünlerin sırdaşı olmuşum
Benki her gülüşte binlerce kez ölmüşüm
Dokunma bana anne
Sende yanma benimle
Ufuklara bak anne
Her yağmur yağışında
Her şimşek çakışında
İsmimi an
Adımı sayıkla anne
Boş bir kefen kur rüyalarından
Sar beni gözlerinin kundağına
Sonra git anne
Ellerinden tut ölü bir kelebeğin
Ve çocukları düşün anne
Gelinlikleri kirletilen fidanları
Vur ahdini kahpe zamana
Beşiği ol zulmet akşamlarının
Ve kanlı kefenimi açtığında
Kınası sökülmüş ellerimi tut anne
Tutki yeşersin kıyamet çiçekleri
Mahşerde koklanmak üzere

Hüznünü savur ak akşamlara
Hasretini yaz puslu camlara
Örtünü sürme yüzüme anne
Ölümün sesi hep kulağımda

Yağmurlar yağsın avuçlarına
Uzansın elin kanlı başıma
Ağlama bana ağlama anne
Doğacak güneş ak saçlarına

İşte şimdi anne
Şimdi
Başımı yasladığım göklerden
Göç ediyorum toprağa
Bir dal kopar ömründen
Bir yaprak daha düşür takvimden
Vurulmuş bir hayalim ben anne
Gözlerinde gizle naaşımı
Ve sakın küsme
Sakla anne gözyaşlarını
Saklaki baharlar gelsin ömrüme
Sus anne
Ağlama
Hüzün ör sadece kanlı toprağıma
Ve kuşlar anne
Kuşlar konsun kabrime
Kanatlansın diye tüm hayaller

Âwdil

:tşk: