"Medine'de ölmeye gücü yeten, burada ölsün. Burada ölene şefaatim vacip olur."
İbn-i Ömer’den (Radıyallâhü ankümâ) rivayet edildiğine göre; Resûlulullah (asm) şöyle buyurdu:
“Kim Medine'de (yerleşip ölünceye kadar orada oturmak suretiyle) ölebilirse yapsın (yâni ölünceye kadar orada ikâmet etsin). Çünkü ben orada ölen kimse için şüphesiz şehâdet ederim (yâni şefaat ederim).” (İbn Mâce, Menasik, 104)
Bir başka rivayette ise, “Çünkü ben orada ölen kimse için şüphesiz şehâdet ederim.”cümlesi yerine; “Çünkü ben orada ölen kimse için şefaat ederim.” cümlesi buyurulmuştur. Tirmizî, bu rivayetin hasen garib olduğunu söylemiştir. (Tirmizi, Menakıb, 68)
İbn-i Ömer’den (Radıyallâhü ankümâ) rivayet edildiğine göre; Resûlulullah (asm) şöyle buyurdu:
“Kim Medine'de (yerleşip ölünceye kadar orada oturmak suretiyle) ölebilirse yapsın (yâni ölünceye kadar orada ikâmet etsin). Çünkü ben orada ölen kimse için şüphesiz şehâdet ederim (yâni şefaat ederim).” (İbn Mâce, Menasik, 104)
Bir başka rivayette ise, “Çünkü ben orada ölen kimse için şüphesiz şehâdet ederim.”cümlesi yerine; “Çünkü ben orada ölen kimse için şefaat ederim.” cümlesi buyurulmuştur. Tirmizî, bu rivayetin hasen garib olduğunu söylemiştir. (Tirmizi, Menakıb, 68)
