Sırtımızı yasladığımız her şey bir gün bizi terkedip gidiyor..
Üstünde durduğumuz dallar kırılıyor, gemimiz rotasını kaybediyor..
Dalgalar hüzünle beraber kalbimizin limanına çarpyor..
Çarptıkça acı veriyor, güllerimize hazan dokunuyor..
Güneşe matem düşüyor, gözümüzün onu kararıyor..
Çok mu ümit bağlıyoruz bu dünyaya acaba?
Sırtımızı çok mu yaslıyoruz beşer-i duygulara..
Vakit, nakit... Zamanın anlamını unutuyor dimağımız..
Ölmeyecek gibi koşuşturuyoruz hayat yolunda..
ÖlÜm mü??!! Canım daha çok genciz,..(!)
Hayır mı yapacak mısım, yaparım daha..
Tevbe mi edecekmisim ederim daha..
Biz ölmeyiz sanıyoruz(!) hani genciz ya daha..
Halbuki genc iken toprağa giren sayısız insan var..
ölumü anmaktan kaçınıyoruz..
Huzursuz mu oluyoruz acaba..
Özgürlüğümüz mü bozuluyor her anışımızda...
Bazen, dünyada yaşlandığım
herşeyin bir gün beni terk ettiğini hissediyorum..
Yanlız kalıyorum yüreğimle...
Herkes yanımda, herşey var belki ama yanlızlığı yudumluyorum..
Ve Rabbim...
O`nun rahmetine sığınmak...
Secdenin manevi havasında boğulmak teselli ediyor O`nu anan gönülleri..
Yüreğinizi özgür bırakın...
Yürekler ancak ALLAH`a dayandıkça...
O`na güvendikçe özgürler..
Beşeri hersey birgün bizi terkediyor..
Seviyeli olsun dünyalık şeylerle ilişkilerimiz..
Sonsuzluğa bırakalım yüreklerimizi..
Sonsuzluk aşkına talip olalım inşaALLAH
Alıntı
