Hergün Bir Hadis-i Şerif Yazalım...

RIYAZUSSALİHİN 1436. Mü’minlerin annesi Cüveyriye Binti’l–Hâris radıyallahu anhâ’dan rivayet edildiğine göre, Resûl–i Ekrem sallallahu aleyhi ve sellem bir gün sabah namazını kıldıktan sonra, Hazret–i Cüveyriye namaz kıldığı yerde oturmakta iken erkenden evden çıktı. Kuşluk vakti tekrar eve döndü. Cüveyriye radıyallahu anhâ’nın hâlâ yerinde oturmakta olduğunu görünce:

– “Yanından ayrıldığımdan beri hep burada oturup zikirle mi meşgul oldun?” diye sordu. O da:

– Evet, diye cevap verdi. Bunun üzerine Peygamber aleyhisselâm şöyle buyurdu:

“Senin yanından ayrıldıktan sonra üç defa söylediğim şu dört cümle, senin sabahtan beri söylediğin zikirlerle tartılacak olsa, sevap bakımından onlara eşit olur:
Sübhânallâhi ve bi–hamdihî
adede halkihî
ve rızâ nefsihî
ve zinete arşihî
ve midâde kelimâtihî:
Yarattıkları sayısınca, kendisinin hoşnut olduğunca, arşının ağırlığınca ve bitip tükenmeyen kelimeleri adedince ben Allah’ı ulûhiyyet makamına yakışmayan sıfatlardan tenzih eder ve O’na hamdederim.

Müslim’in diğer bir rivayeti şöyledir:

“Sübhânallâhi adede halkıhî,
sübhânallâhi rızâ nefsihî,
sübhânallâhi zinete arşihî,
sübhânallâhi midâde kelimâtihî

Günün Hadisi:

Enes ibni Mâlik radıyallahu anh anlatıyor:

Hz. Peygamber sallallahu aleyhi ve sellem, çocuğunun mezarı başında yüksek sesle ağlayan bir kadının yanından geçti. Ona,
- "Allah´tan kork ve sabret" buyurdu. O da
- "Git şuradan! Benim başıma gelen felâket, sana gelmedi ki!" dedi.

Kadın Resûl-i Ekrem´i tanıyamamıştı. Ona, konuştuğu kimsenin Peygamber olduğu söylenince,
üzüntüsünden öleyazdı (çok üzüldü).

Özür dilemek için hemen Hz. Peygamberin evine koştu; orada kapıcılar olduğunu sandı; öyle birileri yoktu. Resûl-i Ekrem´e,
- "Sizi bilemedim, (beni affedin)" deyince,
Allah´ın Elçisi şöyle buyurdu:

- "Sabır, felâketle yüz yüze geldiğin ilk anda ona *katlanmaktır."

Ensardan bir kadın olan Ümmü Ala binti Haris (r.a)'dan rivayet edilmiştir: Ümmü Ala, Rasulullah (s.a.s)'e biat eden kadınlardan idi. Ümmü ala demiştir ki:
«Hicrette muhacirler kura ile ensar arasında taksim edilmişti. Bizim ailenin kısmetine de Osman b. Maz'un düşmüştü. Biz Osman'ı evimize konukladık. Fakat Osman bir süre sonra ölümüne sebep olan bir hastalığa yakalandı. Ölünce yıkandı ve kendi elbisesi ile kefenlendi. Sonra Rasulullah (s.a.s) cenazeye geldi. Ben cenazeyi överek:
«Ey Eba Saib! Cenab-ı Hak sana rahmet etsin. Senin hakkında bildiğim ve bu cemaate bildirmek istediğim şudur ki: Sen, Allah (c.c)'nun ahiret hayatında rahmetine nail olmuş bir kişisin» dedim. Bunun üzerine Rasulullah:
«Allah (c.c)'nun bu ölüye ikram ve inayet buyurduğunu nereden biliyorsun?» şeklindeki sorusuna cevaben ben de:
«Ya Rasulallah! Babam anam sana feda olsun. Allah bu imanlı, itaatkar kuluna ikram etmez de, ya kime ikram eder?» dedim. Bu defa da Rasulullah:
«Osman b. Maz'un ölmüştür. Ve Allah'a yemin ederim ki, ben de bu imanlı ölü için hayır ve saadet umarım. Yine Allah'a yemin ederim ki, ben Allah'ın bir rasulü iken bile bana ve size yarın Allah tarafından ne muamele edileceğini bilemem» buyurdu. Ümmü Ala demiştir ki:


«Vallahi bundan sonra ben, kimseyi övmeye cesaret edemedim.»
(Buhari-Müslim)

HADİSTEN İSTİFADE:

-Gerek Kur'an'da ve gerekse hadislerde, bazı kimselerin cennetlik olduğu bildirilmiştir. Bunlar hakkında cennette olduklarına dair şehadet etmemiz gerekir. Fakat, mü'min de olsa sahih bir rivayet olmaksızın, bir kişinin cennetlik olduğunu söylememiz asla doğru olmaz. Ancak iyi bir insan olduğunu vurgular, iyi amellerini zikredebiliriz. Övgüde aşın gitmek hata olabileceği için, en hayırlı metod; gördüklerini duyduklarını söyleyip: «Allah en iyi bilir» demektir, insanlar zahiri durumuna, sözlerine ve amellerine göre mü'min veya kafir olarak isimlendirilir. Fakat onlar hakkında cennetliktir veya cehennemliktir denilmez. Allah ise insanları kalplerine göre mü'min veya kafir olarak isimlendirmiştir. Çünkü kalpleri ve gaybi sadece Allah bilir.
Kur'an'ı Kerim veya hadis-i şeriflerde cennetlik veya cehennemlik oldukları bildirilen kişilerin cennetlik veya cehennemlik olduklarına şehadet edilmesi gerekir. Bunun dışındaki kişiler hakkında cennetlik veya cehennemliktir denilmez. Sadece: «Bütün kafirler cehennemliktir, bütün mü'minler cennetliktir» denir.

]